استرابیسم یا انحراف چشم، که به چپچشمی یا لوچی نیز معروف است، به عدم هماهنگی عضلات چشم اشاره دارد که باعث میشود هر دو چشم به یک جهت نگاه نکنند. در حالی که یک چشم به طور مستقیم به یک شیء نگاه میکند، چشم دیگر ممکن است به سمت داخل، خارج، بالا یا پایین منحرف شود. این عدم هماهنگی میتواند باعث دوبینی، تاری دید و در نهایت، اگر درمان نشود، تنبلی چشم (آمبلیوپی) شود.
علل استرابیسم
علت دقیق استرابیسم در بسیاری از موارد ناشناخته است. با این حال، عوامل مختلفی میتوانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند، از جمله:
عوامل ژنتیکی: سابقه خانوادگی استرابیسم خطر ابتلا به این بیماری را افزایش میدهد.
ناهنجاریهای عضلانی: عضلات چشم ممکن است به طور طبیعی قوی یا ضعیف باشند و این امر میتواند باعث عدم هماهنگی در حرکت آنها شود.
مشکلات عصبی: آسیب به اعصابی که عضلات چشم را کنترل میکنند میتواند منجر به استرابیسم شود.
عیوب انکساری: عیوب انکساری مانند نزدیکبینی، دوربینی و آستیگماتیسم میتوانند خطر ابتلا به استرابیسم را افزایش دهند.
آب مروارید مادرزادی: آب مروارید در نوزادان میتواند مانع از توسعه بینایی طبیعی شده و منجر به استرابیسم شود.
علائم استرابیسم
علائم اصلی استرابیسم (انحراف چشمی) عبارتند از:
عدم هماهنگی چشمها: یک چشم به طور مستقیم به یک شیء نگاه میکند، در حالی که چشم دیگر به سمت دیگری منحرف میشود.
دوبینی: فرد ممکن است دو تصویر از یک شیء ببیند.
پلک زدن یا مالیدن چشم: این کار میتواند تلاشی برای پنهان کردن دوبینی یا تاری دید باشد.
کج کردن سر: فرد ممکن است سر خود را کج کند تا با هر دو چشم به طور همزمان به یک شیء نگاه کند.
اشک ریزش: تحریک چشم به دلیل عدم هماهنگی عضلات ممکن است منجر به اشک ریزش شود.
حساسیت به نور: نور شدید ممکن است برای فرد مبتلا به استرابیسم آزاردهنده باشد.
مشکلات تمرکز: عدم هماهنگی چشمها و انحراف چشمی میتواند تمرکز بر روی اشیاء را دشوار کند.
برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد بیماری های چشمی (انفصال شبکیه) به لینک زیر وارد شوید.
تشخیص استرابیسم (انحراف چشمی) معمولاً از طریق معاینه چشم توسط چشمپزشک انجام میشود. این معاینه شامل ارزیابی وضعیت چشمها، بررسی بینایی و اندازهگیری زاویه ناهماهنگی چشمها میباشد. در برخی موارد، آزمایشهای تصویربرداری مانند MRI یا CT scan برای بررسی علل عصبی یا ساختاری انجام میشود.
درمان (استرابیسم)
درمان استرابیسم به نوع و شدت آن بستگی دارد و ممکن است شامل یکی یا ترکیبی از روشهای زیر باشد:
عینک یا لنزهای تماسی: در صورتی که استرابیسم به دلیل مشکلات بینایی مانند دوربینی یا نزدیکبینی باشد، عینک یا لنزهای تماسی میتوانند کمک کنند.
پچ چشم (چسب چشم): برای تقویت عضلات ضعیف چشم، ممکن است پزشک توصیه کند که چشم قویتر پوشانده شود تا چشم ضعیفتر بیشتر کار کند.
تمرینات چشمی: تمرینات خاصی وجود دارند که میتوانند به تقویت عضلات چشم و بهبود هماهنگی آنها کمک کنند.
داروها: در برخی موارد، داروهایی مانند قطرههای چشمی یا تزریق بوتاکس برای درمان استرابیسم استفاده میشوند.
جراحی: اگر روشهای دیگر مؤثر نباشند، جراحی ممکن است لازم باشد. جراحی معمولاً شامل تنظیم عضلات چشم برای بهبود هماهنگی آنها است.
پیشگیری از استرابیسم
هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از استرابیسم وجود ندارد. با این حال، معاینات منظم چشم میتواند به تشخیص زودهنگام این بیماری و شروع درمان سریع آن کمک کند. تشخیص و درمان زودهنگام میتواند از بروز عوارض جانبی مانند تنبلی چشم جلوگیری کند.
گلوکوم یا آب سیاه چشم یکی از بیماری های چشمی است که باید سریعا به پزشک مراجعه کرد. بسیاری از مردم از علائم اولیه گلوکوم بی اطلاع هستند و برخی از علائم را توجهی نکرده و متاسفانه دیر متوجه مشکل چشم خود شده و باید جراحی شوند. در این مطلب به انواع گلوکوم و علائم این بیماری خواهیم پرداخت.
داشتن دندانهای زیبا و سالم نه تنها به بهبود ظاهر و لبخند کمک میکند، بلکه تأثیر زیادی بر اعتماد به نفس و روابط اجتماعی فرد دارد. راههای مختلفی برای بهبود زیبایی دندانها وجود دارد که شامل روشهای خانگی، حرفهای و مراقبتهای روزانه میشود. در این مقاله، به بررسی راههای زیبایی دندان میپردازیم.
واریس، شایعترین بیماری عروقی انسان است که حدود ۲۰–۱۰٪ جمعیت را مبتلا میکند. سیاهرگهای واریسی به صورت رگهای دراز، گشاد شده و پرپیچ و خم و غالباً در سطوح درونی اندام تحتانی دیده میشوند. بیشترین میزان شیوع واریس در زنان بین سن ۴۹–۴۰ سالگی برآورد شدهاست.
استرابیسم چشم (چشم های ضربدری) یا انحراف چشم وضعیتی است که در آن چشمها در یک راستا قرار نمیگیرند. به عبارت دیگر، یک چشم در جهتی متفاوت با چشم دیگر میچرخد. در شرایط عادی، شش عضله که حرکت چشم را کنترل میکنند با هم کار میکنند و هر دو چشم را در یک جهت نشان میدهند.
کبد چرب (Fatty Liver) براثر تجمع و رسوب چربی در کبد ایجاد میشود. تجمع بیش از ۱۰ درصد چربی در بافت کبد باعث ایجاد اختلالاتی در فعالیتهای کبد میشود. مهمترین علامت این بیماری این است که در مراحل اولیه بیماری نشانهای ندارد و فقط با پیشرفت بیماری نشانهها ظاهر میشود.
پی آر پی صورت یا پلاسمای غنی از پلاکت، درمانی است که از پلاکتهای خون شما برای تحریک رشد سلولهای جدید استفاده میکند و در بهبود رنگ چهره و بافت پوست تاثیر دارد. پی ار پی نوعی داروی احیاکننده است که از خواص درمانی اجزای خون برای اهداف ضد پیری و جوانسازی پوست بهره میبرد.
مزوتراپی روشی غیرجراحی و کم تهاجمی است که برای درمان طیف وسیعی از مشکلات زیبایی و سلامتی به کار میرود. این روش با تزریق موضعی مقادیر کم داروها، ویتامین ها، مواد مغذی و سایر ترکیبات فعال به لایه میانی پوست (مزودرم) انجام می شود. این روش ابتدا توسط دکتر Michel Pistor، یک پزشک فرانسوی، در ...
قدمت سوراخ کردن بدن به هزاران سال قبل برمیگردد و شواهدی از عمل آن در آثار باستانشناسی تمدنهای باستانی در سراسر جهان یافت میشود. از مراسم قبیله ای گرفته تا مراسم مذهبی، سوراخ کردن بدن دارای معانی فرهنگی و معنوی مختلفی بود که نمادی از موقعیت، محافظت یا عبور از بزرگسالی است. در فرهنگ معاصر، ...
ریزش و نازک شدن مو از دیرباز نگرانی های مهمی برای افراد بوده و بر اعتماد به نفس آنها تأثیر می گذارد. اما با پیشرفت تکنولوژی و علم پزشکی، انواع مختلفی از روشهای کاشت مو در بدن توسعه یافتهاند که به افراد این امکان را میدهند تا از مشکلات ریزش مو و کاهش آن جلوگیری ...
سیاهی دور چشم، که اغلب به عنوان هیپرپیگمانتاسیون دور چشم شناخته می شود، یکی از نگرانی های رایج زیبایی برای بسیاری از افراد است. این نواحی تیره زیر چشم می تواند ظاهر خستگی، پیری یا بیماری را ایجاد کند و بر اعتماد به نفس تأثیر بگذارد. در حالی که حلقههای سیاه معمولاً بیخطر هستند، درک ...
از دست دادن بینایی یکی از سختترین تجربههایی است که یک انسان میتواند با آن روبرو شود. اما خوشبختانه، با پیشرفتهای علم پزشکی، راههایی برای جبران این نقص و بازگرداندن بخشی از کیفیت زندگی به افراد نابینا وجود دارد. یکی از این راهها، استفاده از پروتز چشم است. پروتز چشم که به عنوان چشم مصنوعی ...
آرتروز زانو، بیماری شایعی است که باعث تخریب غضروف مفصل زانو میشود. این تخریب میتواند منجر به درد شدید، سفتی و محدودیت حرکتی در زانو شود. جراحی تعویض مفصل زانو که به عنوان آرتروپلاستی زانو نیز شناخته می شود، یک روش پزشکی است که با هدف تسکین درد و بازگرداندن عملکرد مفاصل زانو به شدت ...
آرتروز زانو، بیماری شایعی است که باعث تخریب غضروف مفصل زانو میشود. این تخریب میتواند منجر به درد شدید، سفتی و محدودیت حرکتی در زانو شود. جراحی تعویض مفصل زانو که به عنوان آرتروپلاستی زانو نیز شناخته می شود، یک روش پزشکی است که با هدف تسکین درد و بازگرداندن عملکرد مفاصل زانو به شدت آسیب دیده انجام می شود.
جراحی تعویض مفصل زانو شامل برداشتن قسمت های آسیب دیده یا بیمار مفصل زانو و جایگزینی آنها با اجزای مصنوعی ساخته شده از فلز، پلاستیک یا سرامیک است. این روش اغلب تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و ممکن است چند ساعت طول بکشد تا کامل شود.
دو نوع اصلی جراحی تعویض مفصل زانو وجود دارد:
تعویض کامل زانو (TKR): در این روش، کل مفصل زانو با اجزای پروتز از جمله اجزای استخوان ران، تیبیا و کشکک جایگزین می شود.
تعویض جزئی زانو: همچنین به عنوان جایگزینی تک بخش زانو شناخته می شود، این روش تنها شامل تعویض قسمت آسیب دیده مفصل زانو و حفظ قسمت های سالم است.
جراحی تعویض مفصل زانو معمولاً برای افرادی توصیه می شود که موارد زیر را تجربه می کنند:
زانو درد مزمن که در فعالیت های روزانه اختلال ایجاد می کند
سفتی شدید و محدودیت دامنه حرکتی در زانو
التهاب و تورم مزمن مفصل زانو
عدم تسکین با درمان های غیر جراحی مانند داروها، فیزیوتراپی یا تزریق
با این حال، کاندیداتوری برای جراحی تعویض مفصل زانو به صورت موردی توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی و با در نظر گرفتن عواملی مانند سن، سلامت کلی و شدت آسیب زانو تعیین می شود.
روش:
در طی جراحی تعویض مفصل زانو، جراح برشی روی زانو ایجاد می کند و قسمت های آسیب دیده مفصل را برمی دارد. سپس سطوح استخوانی باقیمانده به گونهای شکل میگیرند که اجزای پروتز را در خود جای دهند. سپس اجزای مصنوعی، از جمله اجزای استخوان ران، تیبیا و کشکک، با استفاده از سیمان جراحی تخصصی یا از طریق تکنیکهای پرس فیت روی استخوان محکم میشوند.
بعد از اینکه اجزای پروتز در جای خود قرار گرفتند، جراح دامنه حرکتی زانو را آزمایش می کند و قبل از بستن محل برش با بخیه یا منگنه از تراز مناسب اطمینان حاصل می کند. در برخی موارد، ممکن است به طور موقت یک درن برای برداشتن مایع اضافی از محل جراحی گذاشته شود.
مراقبتهای بعد از عمل تعویض مفصل زانو:
استراحت: بیمار باید در چند روز اول بعد از عمل، استراحت کافی داشته باشد.
فیزیوتراپی: بیمار باید برای تقویت عضلات اطراف زانو و بازگرداندن دامنه حرکتی مفصل، تحت فیزیوتراپی قرار گیرد.
مصرف دارو: بیمار باید داروهای تجویز شده توسط پزشک را برای تسکین درد و جلوگیری از عفونت مصرف کند.
مراقبت از زخم: بیمار باید از زخم خود به درستی مراقبت کند تا از عفونت آن جلوگیری شود.
عوارض احتمالی تعویض مفصل زانو:
در حالی که جراحی تعویض مفصل زانو می تواند در تسکین درد و بازیابی عملکرد بسیار موثر باشد، آگاهی بیماران از خطرات و عوارض احتمالی مرتبط با این عمل ضروری است. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
عفونت: عفونت یکی از شایعترین عوارض تعویض مفصل زانو است.
خونریزی: خونریزی در حین یا بعد از عمل ممکن است رخ دهد.
لخته شدن خون: لخته شدن خون در پاها (ترومبوز وریدی عمقی) میتواند یک عارضه جدی باشد.
شل شدن ایمپلنت: ایمپلنت ممکن است در طول زمان شل شود و نیاز به عمل جراحی مجدد باشد.
آسیب به اعصاب یا عروق: در حین عمل ممکن است به اعصاب یا عروق اطراف زانو آسیب برسد.
مزایای تعویض مفصل زانو:
کاهش درد: تعویض مفصل زانو میتواند به طور قابل توجهی درد زانو را کاهش دهد.
بهبود تحرک: تعویض مفصل زانو میتواند دامنه حرکتی زانو را افزایش دهد و به بیمار کمک کند تا فعالیتهای روزمره خود را به راحتی انجام دهد.
بهبود کیفیت زندگی: تعویض مفصل زانو میتواند کیفیت زندگی بیمار را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
نتیجه:
جراحی تعویض زانو یک گزینه درمانی رایج و موثر برای افرادی است که از درد شدید زانو و اختلال عملکرد ناشی از آرتریت یا آسیب رنج می برند. با درک روش، روند بهبودی و خطرات احتمالی، بیماران می توانند تصمیمات آگاهانه ای در مورد مراقبت های بهداشتی خود بگیرند و برای بازیابی تحرک و بهبود کیفیت زندگی خود تلاش کنند. قبل از تصمیم به انجام تعویض مفصل زانو، حتماً با یک جراح ارتوپد مشورت کنید.
از انتخاب شما بسیار متشکریم ،خواهشا یکی از راه های زیر جهت دریافت مشاوره رایگان انتخاب نمایید
نظرات کاربران
Number of pending reviews543