درمان گلوکوم (آب سیاه)

گلوکوم یا آب سیاه، نوعی بیماری چشمی است که به عصب بینایی آسیب رسانده و علاوه بر ایجاد مشکلات بینایی، در صورت عدم رسیدگی، می‌تواند منجر به از دست دادن بینایی شود. گلوکوم به موجب افزایش فشار چشم بروز می‌کند. فشار مذکور به عصب بینایی آسیب رسانده و منجر به ضعف بینایی می‌شود. زمانی که گلوکوم به بینایی فرد آسیب برساند، خسارت‌های وارده جبران‌ناپذیر خواهند بود.

هدف از درمان آب سیاه، رفع علائم آن و جلوگیری از بروز آسیب‌های بیشتر بیماری و کوری است.

گونه‌های مختلف گلوکوم عبارتند از گلوکوم زاویه باز، گلوکوم مزمن زاویه بسته، گلوکوم مادرزادی و گلوکوم ثانویه.

• گلوکوم زاویه‌باز زمانی بروز می‌کند که مایع درون چشم نمی‌تواند به طور مطلوب از چشم خارج شود. این خود منجر به اجتماع مایع در درون چشم شده، فشار چشم را افزایش می‌دهد و از این طریق به عصب بینایی آسیب می‌رساند.
• گلوکوم مزمن زاویه بسته زمانی رخ می‌دهد که عنبیه به لوله‌های تخلیه مایع چشم فشار آورده و از تخلیه مطلوب مایع جلوگیری می‌کنند؛ در نتیجه فشار چشم بالا رفته و عصب بینایی آسیب می‌بیند.
• گلوکوم مادرزادی در کودکانی بروز می‌کند که ممکن است از بدو تولد این بیماری را داشته باشند. علائم این گونه از گلوکوم عبارتند از حساسیت به نور، خیسی چشم، بزرگی چشم‌ها و لوچی (کوچک کردن چشم‌ها).
• گلوکوم ثانویه می‌تواند به موجب ضربه به چشم یا دیگر مشکلات چشمی بروز کند.

مدت زمان درمان

همان‌طور که پیشتر گفته شد، هدف از درمان آب سیاه، پیشگیری از وخیم‌تر شدن آن است و نمی‌توان آن را به کلی درمان کرد. از این رو، گاهی عملی انجام نشده و تنها دارو و قطره‌هایی برای بیمار تجویز می‌شوند که لازم است به طور مداوم مصرف شوند.

علاوه بر دارو و قطره، از لیزر و گونه‌های به خصوصی از عمل جراحی خفیف نیز وجود دارند که ممکن است در برخی از موارد تجویز شوند؛ ناگفته نماند که  تجویز ترکیبی از این راهکارها نیز محتمل است. به طور کل، مدت زمان درمان آب سیاه بستگی به شیوه انتخابی درمان داشته و لازم است برای اطلاع از آن، با پزشک مشورت به عمل آید.

پاراکلینیک‌های مرتبط

پزشک آزمایش‌هایی انجام داده و چشم بیمار را مورد سنجش قرار می‌دهد تا میزان آسیب وارده بر اعصاب بینایی و میزان فشار چشم را تشخیص داده، بینایی فرد را بسنجد و قطر قرنیه را اندازه‌گیری کند.

روش‌های درمانی بیماری آب سیاه

درمان‌های موجود برای آب سیاه اصولاً پیچیده نبوده و نیاز به توضیحات زیادی ندارند (پزشک توضیحات لازم را ارائه خواهد کرد). البته ممکن است درمان لیزری یا حتی جراحی نیز تجویز شود، اما این راهکارها نیز سنگین و خطرناک نیستند. بنابراین در اینجا تنها به توضیح راه‌های مختلف درمان می‌پردازیم.

برای مقابله با گلوکوم زاویه باز، معمولاً قطره چشم تجویز می‌شود. لازم است که بیمار قطره را به درون چشم خود ریخته و چشم خود را برای لحظاتی ببندد تا قطره جذب شود. زمانی که قطره نتواند به خوبی فشار چشم را کنترل کند، ممکن است داروهای دیگری نیز تجویز شوند.

همچنین ممکن است برای درمان گلوکوم، از درمان لیزری استفاده شود که خود دو نوع است: ترابکولوپلاستی لیزری و درمان لیزری سیکلودیود.

در مورد ترابکولوپلاستی لیزری، امواج نوری پرانرژی به درون چشم تابانده می‌شوند تا انسداد لوله‌های تخلیه چشم برطرف شود.

در مورد درمان لیزری سیکلودیود، با استفاه از لیزر، بافت‌هایی از بین می‌روند تا تولید مایع چشمی کاهش یافته و فشار چشم نیز همزمان با آن کاهش یابد.

جراحی ترابکولوپلاستی، رایج‌ترین نوع جراحی برای درمان گلوکوم بوده و شامل استخراج بافت کنار قرنیه می‌شود تا مایع چشمی بتواند به طور مطلوبی از چشم خارج شود.

ریسک‌های احتمالی این عمل عبارتند از:

• عفونت
• التهاب چشم

درمان بیماری آب سیاه برای چه کسانی توصیه می‌شود؟

افرادی که بیماری گلوکوم (آب سیاه) برایشان تشخیص داده شده است.

مدت زمان بستری

این مورد به روش انتخابی درمان بستگی دارد، اما اصولاً روش‌های سنگین مقابله با گلوکوم نیز معمولاً نیازی به بستری شدن ندارند.