شوگرن می تواند تولید اشک را کاهش داده و منجر به خشکی شود.

2- افزایش تبخیر اشک: عوامل محیطی مانند آب و هوای خشک یا بادخیز، نگاه بیش از حد به صفحه نمایش، و استفاده طولانی مدت از لنزهای تماسی می توانند باعث تبخیر سریع اشک و در نتیجه خشکی چشم شوند.

3- اختلال عملکرد غدد میبومین: اختلال در عملکرد غدد میبومین در پلک ها که مسئول تولید جزء روغنی اشک هستند، می تواند منجر به روانکاری ناکافی شود و به علائم خشکی چشم کمک کند.

4- شرایط سیستمیک: بیماری هایی مانند دیابت، آرتریت روماتوئید و اختلالات تیروئید می توانند بر کیفیت لایه اشک تأثیر بگذارند و تولید اشک طبیعی را مختل کنند.

علائم رایج سندرم خشکی چشم:

افراد مبتلا به سندرم چشم خشک ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:

1. خشکی و ناراحتی مداوم: احساس خارش، شن یا سوزش در چشم ها یک شکایت رایج است.
2. قرمزی و سوزش: چشم ها ممکن است قرمز، خون آلود یا متورم به نظر برسند که دلیل آن التهاب ناشی از روغن ناکافی است.
3. تولید بیش از حد اشک: به طور متناقض، چشم ها ممکن است در پاسخ به خشکی زمینه ای به عنوان یک مکانیسم محافظ، اشک اضافی تولید کنند.
4. تاری دید: بینایی ممکن است به طور متناوب تار شود و بر فعالیت هایی مانند خواندن یا رانندگی تأثیر بگذارد.
5. حساسیت به نور: نورهای روشن یا نور خورشید می تواند علائم خشکی چشم را تشدید کند و باعث افزایش ناراحتی شود.
6. خستگی چشم یا فشار چشم: کارهای طولانی بینایی مانند کار با کامپیوتر یا مطالعه می تواند منجر به خستگی چشم شود و علائم را بدتر کند.

تشخیص خشکی چشم :

معاینه جامع چشم که شامل سابقه کامل سلامت کلی شما و سلامت چشم شما می شود می تواند به تشخیص علل خشکی چشم کمک کند.همچنین دکتر ممکن است تولید اشک را با استفاده از آزمون Schirmer اندازه گیری کند. در این آزمون، نوارهای بلاستی کاغذ زیر پلکهای زیرین قرار می گیرند. بعد از پنج دقیقه، پزشک مقداری از نوار را که توسط اشک شما خیس شده اندازه گیری می کند.

گزینه های درمانی برای سندرم خشکی چشم:

1. اشک مصنوعی: قطره های چشمی روان کننده بدون نسخه با تکمیل لایه اشک طبیعی و کاهش خشکی و ناراحتی، تسکین موقتی را ایجاد می کنند. اشک مصنوعی بدون مواد نگهدارنده برای افراد با چشم های حساس ترجیح داده می شود.
2. داروهای تجویزی: بسته به علت اصلی سندرم چشم خشک، متخصص چشم شما ممکن است داروهایی مانند سیکلوسپورین (Restasis) یا لیفیتگراست (Xiidra) را برای افزایش تولید اشک و کاهش التهاب تجویز کند.
3. اشک های مبتنی بر چربی: برای بیماران مبتلا به اختلال عملکرد غده میبومین، استفاده از اشک مصنوعی مبتنی بر لیپید یا کمپرس گرم می تواند به بهبود کیفیت اشک و کاهش علائم کمک کند.
4. اصلاحات محیطی: عوامل محیطی که در خشکی چشم نقش دارند، مانند تهویه مطبوع، فن ها یا قرار گرفتن در معرض هوای خشک باید مورد توجه قرار گیرند. استفاده از یک مرطوب کننده در محیط های خشک داخلی می تواند سطح رطوبت را افزایش داده و علائم را کاهش دهد.
5. تغییرات سبک زندگی: رعایت بهداشت چشم، استراحت منظم در طول کارهای سخت و پلک زدن مکرر می تواند به کاهش فشار چشم و بهبود توزیع اشک کمک کند.
6. پلاگ‌های سوراخ‌دار: در موارد خاص، قرار دادن شاخه‌های کوچک در مجرای اشک می‌تواند به حفظ اشک روی سطح چشم، جلوگیری از تخلیه سریع و تسکین طولانی‌مدت کمک کند.
7. درمان با نور شدید پالسی (IPL): این درمان نوظهور شامل استفاده از پالس‌های کم انرژی نور برای تحریک تولید روغن‌های سالم در غدد میبومین است و در نتیجه کیفیت اشک را بهبود می‌بخشد و علائم خشکی چشم را تسکین می‌دهد.
8. جراحی: در موارد شدید سندرم چشم خشک که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهد، ممکن است گزینه‌های جراحی مانند کوتر یا تارسورافی (بستن جزئی پلک) در نظر گرفته شود.

نتیجه:

سندرم خشکی چشم می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی افراد تأثیر بگذارد و باعث ناراحتی و اختلالات بینایی شود. با این حال، با تشخیص و رویکرد درمانی مناسب، تسکین قابل دستیابی است. مشاوره با یک متخصص مراقبت از چشم برای تشخیص دقیق و یک برنامه درمانی مناسب بسیار مهم است.